Tiny School - Ceremonieleider bij afscheid

Als ceremonieleider bij afscheid komt het regelmatig voor dat, als ik een afscheidsplechtigheid begeleid (crematie of begrafenis), er daags van te voren ook een avondwake gehouden wordt in de plaatselijke parochiekerk. In de meeste gevallen worden de avondwake verzorgd door vrijwilligers van de parochie. Dat zijn mensen die met de beste bedoeling en inzet dit doen zonder daarvoor betaald te krijgen. Dat is heel positief en daar heb ik alle waardering voor.
Deze avondwake probeer ik zo veel mogelijk bij te wonen, om te horen en te zien wat daar gezegd en gedaan wordt, zodat ik daar de volgende dag tijdens de afscheidsplechtigheid rekening mee kan houden of op aan kan sluiten.

Echter, omdat ik nog al wat avondwake’s bijwoon, zie en hoor ik ook veel dingen die echt voor verbetering vatbaar zijn. Ik som er enkele op.

* Tekstboekjes die minimaal 10 jaar oud zijn, door veelvuldig gebruik bijna uit elkaar vallen, met teksten die niet aangepast zijn aan deze tijd. Nu weet ik wel dat je niet om de zoveel jaar een nieuw boekje kunt maken, maar het is toch een visitekaartje van je kerk en daar mag je best regelmatig aandacht aan besteden.

* Muziek middels een koor wat heel vaak echt niet kan zingen en niet verstaanbaar is. Alle waardering voor deze mensen die er die avond toch maar zijn en elke week hun repetitie houden. Maar als ik dan het tekstboekje voor me heb en nog niet kan volgen wat ze nu precies zingen, dan is dat toch niet goed.

* Als er muziek van een cd gedraaid wordt, wordt vaak niet verteld waarom juist dit lied. Terwijl dit zo simpel is.

* Vrijwilligers die zich gedragen als ‘wij weten het en zó doen we het altijd.’ Niet openstaan voor wensen van de nabestaanden.

Wat er gebeurt en gezegd wordt, spreekt volgens mij minimaal de helft van de aanwezigen niet aan. Zij zijn daar om de laatste eer te bewijzen en de familie tot steun en troost te zijn, maar worden er totaal niet bij betrokken en voelen zich dus ook niet betrokken.
Teksten die uitgesproken worden, muziek die klinkt,wordt ook vaak weer gebruikt in de afscheidsplechtigheid. Iedere voorganger, ik dus ook, wil er het mooiste van maken, maar dan is er de grote valkuil van tweemaal dezelfde tekst uitspreken of in herhaling vallen. Dan zijn deze twee momenten van afscheid niet één geheel.

En dat is altijd mijn streven. De avondbijeenkomst en de afscheidsplechtigheid dienen op elkaar aan te sluiten en zeker geen kopie van elkaar. Dit is eigenlijk alleen maar mogelijk als je van elkaar weet wat er tijdens ‘jouw’ dienst gedaan wordt. Voor mij is dat dus de reden om de avondwake bij te wonen. Jammer dat deze in mijn beleving vaak van mindere kwaliteit is en ik vraag me regelmatig af waarom mensen voor een dergelijke avondwake kiezen. Terwijl ik het zeker heel belangrijk vind om een afscheidsmoment in je eigen woonplaats te hebben. Zodat alle mede dorpsgenoten afscheid kunnen nemen van een van hen, zonder dat zij daarvoor specifiek een kaart hebben ontvangen. Dat is zeker een functie van de avondwake. Maak er dan ook wat van! Ik probeer het in ieder geval wel en sta zeker open voor opbouwende kritiek.